Tekst en regie
Wim De Wulf (naar ‘Poil de Carotte’ van Jules Renard)
Spel
Joris Jozef, Sven Ronsijn, Gert Dupont, Erik Bassier en Els Trio
Poppen & scenografie
Filip Peeters
Muziek
Wigbert Van Lierde
Kostuums
Chris Snik
Techniek
Rupert Defossez
Productie
Ultima Thule

Rostekop wordt door iedereen gepest. Ook door zijn broer en zijn zus. Omdat hij een Rostekop is. Soms vindt hij dat erg. Maar hij is het ook gewend. Zijn ouders weten ervan, maar het kan hen geen bal schelen. Vooral zijn moeder niet. Hoe minder hij haar voor de voeten loopt, hoe liever ze het heeft, zegt ze. Rostekop verstopt zich. Achter wat leugens. Daar ligt zijn eigen wereld. En af en toe martelt hij een klein beestje dood. Om zich te wreken.

"Rostekop is zeer genietbaar theater dankzij de levendige dialogen, de expressieve vertolkingen en de beweeglijke choreografie. Rostekop zal door zijn frisse toonzetting klein en groot bevallen."

— Knack

"Het keurmerk van Ultima Thule, de rijkdom van een eenvoudige enscenering en het subtiele poppenspel, blijft overeind…Rostekop levert dan ook pure schilderijtjes op."

— De Morgen

Rostekop (2008)

Foto's

Techniek