Geschiedenis
"Joris Joseph"
Joris Joseph was de bezieler van Ultima Thule. Uit zijn poppentheater Schokkeljoen en later Poppentheater Joris Jozef (1979) is Ultima Thule ontstaan. Reeds toen kenmerkte zijn theater zich door een sterke visuele en verbale vormgeving en het sterk ritme van de voorstellingen.
Poppentheater richtte zich vanaf 1950 vooral op kinderen en bezat een heel sterk pedagogisch karakter, hiertegen zette Joris Joseph zich af. Hij noemde het 'hoera-poppenspel' en wou vooral stille verwondering beogen bij het publiek, dat zowel uit kinderen als volwassenen bestaat.
Figurentheater Ultima Thule is ontstaan uit een samenvoeging van Poppentheater Joris Jozef en Wannepoe (een Leuvens poppentheater, ontstaan in 1988) op 17 september 1993.
Eerst gevestigd in Antwerpen, verhuist Ultima Thule in 2008 naar Gent, waar we tot vandaag actief zijn.
Joris Joseph overleed op 31 mei 2015.
Tijdens zijn ziekte schreef hij het volgende gedicht:
Ultima
Ik heb mijn leven Ultima Thule genoemd
Het te ontdekken bekende onbekende
Dit duistere onbereikbare onbenoemd
Edgar Allan Poe schreef het neer
Hij heeft nog niet het Ultima Thule
Van zijn leed gezien of meer
Nu is die kanker het begin van mijn leed
Het onbekende bekende wroet
Ik bevroed een einde aan de meet
Het is zoals het is en moet.
"Wim De Wulf"
In 2001 werd Wim De Wulf artistiek leider van Ultima Thule. Hij geeft aan onze voorstellingen die kenmerkende taal, waarmee hij 'grote verhalen van de kleine mens' brengt. De voorstellingen vertrekken vanuit een persoonlijk verhaal, ingebed in een maatschappelijke context. Onder Wim De Wulf brengt Ultima Thule beeldend verteltheater.
In Etcetera van februari 2014 klinkt het:
Ultima Thule is met Wim uitgegroeid tot een figurentheater voor (jong)volwassenen, dat groots vertelt en krachtig universele thema's in verhalen over kleine mensen verbeeldt. (Gomaartrilogie, Door de bomen het bos....) De taal bonkt, de muziek klinkt luid, de poppen zijn expressief, bijna expressionistisch, het decor bestaat uit losse, meestal houten elementen die door verplaatsingen en verschuivingen een locatie suggereren. De poppenmanipulatoren verzorgen niet alleen de stemmen en de bewegingen van de poppen, ze spelen zelf ook mee, als een verlengstuk van de personages en als vertellers.
Wim De Wulf overleed op 29 juli 2016.
"De drie titels stekezotvanu, wiedatterieris en ‘tisaltijdiet geven expliciet het gehanteerde taalregister aan. Artistiek leider van Ultima Thule, de muzikant/theatermaker/auteur Wim De Wulf schreef ze in een gespijkerde en bonkige taal die doet denken aan de werken van Constant Permeke."
Tuur Devens
"Sven Ronsijn"
Sven Ronsijn, reeds langer bij Ultima Thule betrokken als speler, regisseur of schrijver, neemt in 2017 het artistieke roer van Wim De Wulf over. Onder Sven Ronsijn evolueert het verhalende teksttheater van De Wulf naar een multidisciplinair figurentheater, waarin bij elke voorstelling opnieuw wordt gezocht naar de juiste materialen, beeldtaal, muziek, objecten, poppen of figuren om een specifiek verhaal te vertellen.
"Je hoopt dat het applaus zo lang mogelijk op zich laat wachten opdat de ontroering van de liefde waarop geen leeftijd staat voluit kan nazinderen."
"(...) De Stroom is een beklijvende, zéér hedendaagse jongerenvoorstelling met een totaalbeeld dat je geen seconde loslaat en een verheven figurenmanipulatie laat zien."
